Femke IJlstra (saxofoon) en Celia García-García (piano) wekken Éva Gauthier maar ook Ravel en Gershwin weer tot leven in dit theatrale concert.
Éva was een vrouw, artiest, en een luis in de pels. Het antwoord van Éva Gauthier op de vraag of jazz ook muziek is, zou een volmondig “ja” zijn geweest. Maar niet iedereen kon zich in haar opvatting vinden, zo bleek op 1 november 1923 toen ze samen met Gershwin in de Aeolian Hall in New York haar “Recital of ancient and modern song” opvoerde. Ze waagde het jazz naast klassiek te plaatsen in een “serieus” concert. Het muzikale establishment stond op de achterste benen. Jazz was geschikt is om op te dansen, maar niet om gepresenteerd te worden in een concert.
Dat was 1923. Maar hoe denken we hier anno 2020 eigenlijk over? Duo IJlstra-García gaat op zoek.
Éva reisde als zangeres de hele wereld over, van Italië naar Japan, van New York tot Scheveningen. Op Java ontmoette ze de Nederlandse Frans Knoote met wie ze in 1911 trouwde. Ze kregen een zoon, Evan. In 1914 koos ze definitief voor haar zangcarrière, verhuisde naar New York en liet haar man en kind in Indonesië achter.
Schrijfster Corinne Heyrman schreef fictieve brieven, en aan de hand van die teksten ging regisseuse Annechien Koerselman aan de slag.
Repertoire:
G. GERSHWIN: Rhapsody in Blue, Three preludes for piano solo, I’ve got rhythm,
It ain’t necessarily so, Summertime, The man I love
M. RAVEL: Pavane pour une infante défunte, 2ee deel uit Vioolsonate, selectie uit Ma mère l’oye, Jeux d’eau (piano solo)
C. LAUBA: Bebop (saxofoon solo)
I. BERLIN: Everybody step
V. BELLINI: Dolente immagine di fille mia
D. MILHAUD: Chant de nourrice
ANONIEM: Nina bobo (Indonesisch wiegenliedje)
NB: Dutch-language performance
